vasilinos.wordpress.com
Το να υποτιμούν κάποιοι τη νοημοσύνη μας είναι δικαίωμά τους, ωστόσο είναι και δικό μας δικαίωμα να απευθύνουμε κάποιες ερωτήσεις στους υποτιθέμενους «νοήμονες».
Ας κάνουμε όμως παράλληλα και μια μικρή ανασκόπηση. Προεκλογικά, προκειμένου ο κ. Τσίπρας να αναλάβει την εξουσία, είπε τερατώδη ψέματα· είπε ότι με ένα νόμο, ένα άρθρο θα καταργούσε το μνημόνιο, θα έδιωχνε την τρόϊκα, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα έδινε παροχές 11 δις ευρώ με την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, θα… θα… θα… τιμωρούσε όλους αυτούς που έβαλαν την Ελλάδα στα μνημόνια. Ο κ. Τσίπρας θα έπαιζε λύρα και ζουρνά, η ευρωζώνη με τις διεθνείς αγορές θα χόρευαν πεντοζάλι, θα άλλαζε την Ευρώπη. Με όλα αυτά τα τερατώδη ψέματα, ο λαός που διαχρονικά γαλουχήθηκε, όπως λέει ένα τραγούδι, με: «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», του έδωσε την εξουσία.
Προεκλογικά, όλο εκείνο το διάστημα πολιτικά κόμματα, δημοσιογράφοι, κόσμος, ρωτούσαν μόνο ένα πράγμα τον κ. Τσίπρα: Σε περίπτωση που οι δανειστές δεν υποκύψουν και δεν συμφωνήσουν σε όλα αυτά και δε θελήσουν έναν έντιμο συμβιβασμό, τι εναλλακτική λύση έχει; Ο κ. Τσίπρας σ’αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση δεν απάντησε ποτέ σε κανέναν κι έλεγε ότι όλοι πρέπει μόνο να εναποθέσουν την πίστη τους και την ελπίδα τους σ’ αυτόν, διότι είχε εναλλακτική λύση και εν όψει της διαπραγμάτευσης δεν μπορούσε να ανοίξει τα χαρτιά του και να λάβουν γνώση οι δανειστές. Άφηνε τότε τεχνηέντως τους ανθρώπους της αριστερής πλατφόρμας να εμφανίζονται στα κανάλια και να βεβαιώνουν ότι υπάρχει σχέδιο, το περίφημο «plan B». Τους εκμεταλλευόταν δηλ. κι αυτούς, όμως του ήταν τότε πολύ χρήσιμοι. Σήμερα, κ. Τσίπρα, την ίδια παλιά ερώτηση την απευθύνετε εσείς τώρα πια στους δικούς σας αντιδρώντες βουλευτές και υπουργούς της αριστερής πλατφόρμας. Τους ζητάτε να σας πουν ποια εναλλακτική λύση προτείνουν εκτός του μνημονίου. Μα, κ. Τσίπρα, έχουν την ίδια ακριβώς θέση που είχατε κι εσείς προεκλογικά και ναι μεν δεν τη λέγατε ο ίδιος προσωπικά, βάζατε όμως ευχαρίστως τους συνεργάτες, συνοδοιπόρους και συντρόφους σας να την επικαλούνται αορίστως και απλώς τους ακούγατε από τα κανάλια να διαβεβαιώνουν τους πολίτες· τη γνωρίζετε, επομένως γιατί ρωτάτε; Όταν ανέλαβε ο κ. Τσίπρας να κυβερνήσει, μπροστά του είχε ένα πέλαγος γεμάτο με «λευκούς καρχαρίες», τους άτεγκτους δανειστές, τους στυγνούς και αδυσώπητους. Ο κ. Τσίπρας έριξε σ’ αυτό το πέλαγος με τους «λευκούς καρχαρίες» τον υπουργό του, κ. Βαρουφάκη να διαπραγματευτεί μαζί τους, στη δε Πρόεδρο της Βουλής ανέθεσε να προβεί στην έρευνα για το λογιστικό χρέος, ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες στα κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ.
Θέλω να επισημάνω πριν από όλα αυτά ότι ο κ. Τσίπρας που θα «χόρευε πεντοζάλι την παγκόσμια οικονομική κοινότητα» και θα τα έβαζε δήθεν με τους στυγνούς δανειστές, επέλεξε τελικά να ορίσει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κ. Παυλόπουλο, καλό συνταγματολόγο, όμως με μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση: Μέσα σε τηλεοπτικό στούντιο σε ζωντανή μετάδοση όταν σηκώθηκε ένας άνδρας βουλευτής και χτύπησε μία γυναίκα βουλευτή, ο κ. Παυλόπουλος που παρευρισκόταν, να επιλέγει να μη σηκωθεί να την προστατέψει να μην απευθύνει έστω κάποια φωνή αποτρεπτική, αλλά να εξακολουθεί να κάθεται στην καρέκλα του απαθώς και να παρακολουθεί τον ξυλοδαρμό που δεχόταν μία βουλευτής.
Τι αντιλαμβάνεστε; Ένας που έχει σκοπό να κάνει τους δανειστές να χορεύουν πεντοζάλι, θα επέλεγε αυτόν για Πρόεδρο; Είναι τυχαία αυτή η επιλογή; Ο συγκεκριμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πολύ χρήσιμος στον κ. Τσίπρα, διότι στέλνει η Πρόεδρος της Βουλής τώρα στον κ. Παυλόπουλο αναφορά ότι συντελείται πραξικόπημα και ότι καταλύεται η δημοκρατία, το Σύνταγμα και εκείνος απαντά ότι είναι αναρμόδιος. Βλέπετε, ο κ. Τσίπρας τον επέλεξε ως αρμόδιο για να υπογράφει τα μνημόνια και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αυτή τη δουλειά την κάνει πολύ καλά. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή, όλα τα είχε οργανώσει ο κ. Τσίπρας στην εντέλεια για την επίτευξη του σκοπού του.
Ας έρθουμε λοιπόν, στο προκείμενο. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν, ο υπουργός Οικονομικών έκανε τη δουλειά που του ανέθεσε ο κ. Τσίπρας, δηλ. να τα βάλει με τους «λευκούς καρχαρίες», οι οποίοι λυσσαλέα πάσχιζαν να τον κατασπαράξουν. Επίσης η Πρόεδρος της Βουλής με απίστευτη ταχύτητα προσπάθησε να έχει αποτελέσματα για το λογιστικό χρέος μέχρι να λήξει η παράταση του προγράμματος (25 Ιουνίου), και πράγματι επιδεικνύοντας υπέρμετρο ζήλο βρήκε στοιχεία ότι το χρέος είναι επαχθές, επονείδιστο και παράνομο και ότι δεν πρέπει να πληρωθεί. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, οι ηγέτες της ευρωζώνης, ο ευρωπαϊκός τύπος και τα ΜΜΕ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, ο ελληνικός τύπος και τα ΜΜΕ, όλοι μαζί με μια φωνή στρέφοντο κατά του υπουργού Οικονομικών, κατά της Προέδρου της Βουλής και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. πρωθυπουργός όλους αυτούς τους μήνες μας διαβεβαίωνε με διαγγέλματα όχι τυχαίως ότι βρισκόμαστε κοντά στη συμφωνία· κάτι γνώριζε αυτός. Ενώ ο κ. Τσίπρας διαπραγματευόταν τη μείωση του χρέους, επιβάρυνε αυτό το χρέος πάνω από 50 δις, ξόδεψε κάθε χρηματικό ποσό που διέθετε η ελληνική οικονομία, πήρε και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των ΟΤΑ κ.λ.π. Εξαντλήθηκαν τα αποθεματικά και η ρευστότητα των τραπεζών, έληξε το πρόγραμμα και η παράταση που είχαν δώσει οι ευρωπαίοι δανειστές, το δάνειο προς το ΔΝΤ κατέστη ληξιπρόθεσμο, έκλεισαν οι τράπεζες και ο κ. Τσίπρας κάτω από αυτές τις συνθήκες που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, πρότεινε δημοψήφισμα. Προσωπική μου άποψη και γνώμη είναι ότι είχε αποφασίσει προ πολλού να πει στους δανειστές σε όλα «ΝΑΙ», όμως πίστευε ότι σε ένα δημοψήφισμα υπό τις συνθήκες που θα γινόταν, ο ευρισκόμενος σε ανάγκη κόσμος θα ψήφιζε κάτω από το φόβο «ναι». Έτσι ο κ. Τσίπρας θα υπήκουε στη Λαϊκή Κυριαρχία που ναι μεν στις εκλογές τον ψήφισε για να καταργήσει το μνημόνιο, τώρα όμως θα του έδινε εντολή να πει «ναι». Το δημοψήφισμα έγινε κάτω από απίστευτα αντίξοες συνθήκες, με κλειστές τις τράπεζες, με το φόβο κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, με τους ευρωπαίους ηγέτες να προαναγγέλλουν την καταστροφή, με όλα τα κανάλια και τον τύπο να αναγγέλλουν ότι έρχεται ο «Αρμαγεδδών», με… με… με… Ο κυρίαρχος λαός όμως είπε 62% όχι. Εδώ ο λογισμός μου, μου λέει ότι ο κ. Τσίπρας στην κάλπη έριξε ως ψήφο το ναι· φυσικά δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω ή να αποδείξω κάτι τέτοιο, το πιστεύω όμως ακράδαντα, αν και δεν έχει καμμία σημασία τι πιστεύω εγώ, διότι οι ενδείξεις είναι ισχυρές. Ο υπουργός Οικονομικών δημοσίως ομολόγησε ότι μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, πήγε ενθουσιασμένος στο Μαξίμου για να μοιραστεί το χαρμόσυνο γεγονός με τον πρωθυπουργό και τους συν αυτώ, κι όταν έφθασε εκεί τους βρήκε σκυθρωπούς και χαρακτηριστικά είπε: «ήταν ο Τσίπρας και οι συν αυτώ με μαύρες πλερέζες “πενθούντες”». Ένας λοιπόν που ψηφίζει «όχι», δεν πενθεί εκείνη την ημέρα, αλλά πανηγυρίζει μαζί με το λαό. Ο κ. Τσίπρας έπρεπε πλέον παρά την εκπεφρασμένη θέληση της Λαϊκής Κυριαρχίας στις εκλογές, παρά την εκπεφρασθείσα θέληση της Λαϊκής Κυριαρχίας στο δημοψήφισμα, να υλοποιήσει τη θέληση των στυγνών τοκογλύφων δανειστών, έπρεπε τελικά μόνος του να κάνει την «κωλοτούμπα». Έτσι «έγραψε στα παλιά του παπούτσια» τη θέληση του κυρίαρχου λαού, τις δικές του δεσμεύσεις, τις κόκκινες γραμμές και δέχθηκε την επιβολή του τρίτου μνημονίου, του επαχθέστερου όλων, δέχθηκε να έρθει η τρόϊκα (και μάλιστα είναι τέσσερις τώρα κι όχι τρεις), δέχθηκε να περάσει άρον άρον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου τα σκληρά προαπαιτούμενα μέτρα που επέβαλαν οι δανειστές, προκειμένου να τεθούν μέτρα εμπιστοσύνης μεταξύ τους, δηλώνοντας μάλιστα ότι υπογράφει κάτι στο οποίο δεν πιστεύει. Τι να κάνουμε, οι εθνικοί ηγέτες στις μέρες μας έτσι είναι.
Εν ολίγοις, ο κ. Τσίπρας είπε στους δανειστές: «Συ, κύριε». Και αμέσως συνετελέσθη το «θαύμα»: η παγκόσμια κοινή γνώμη, η ευρωπαϊκή κοινότητα, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και το εξωτερικό ανήγαγαν τον κ. Τσίπρα σε ΕΘΝΙΚΟ ΗΓΕΤΗ και το μνημόνιο σε ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΟΧΟ, οι εκπρόσωποι των δανειστών όλοι μαζί επαινούν τον εθνικό ηγέτη, τον φιλούν, τον αγκαλιάζουν, τον πιάνουν από το χέρι και περπατούν μαζί· ο «εθνικός ηγέτης» γελά χαρούμενος, ευρισκόμενος μαζί με τους στυγνούς τοκογλύφους δανειστές. Παραθέτουμε τις κάτωθι φωτογραφίες, όπου ο «εθνικός ηγέτης» λάμπει από χαρά, είναι γελαστός, ευδιάθετος μαζί με τους εκπροσώπους των δανειστών, λες και δεν συντελείται στην πατρίδα του εξ αυτών κανένα κακό.
Την ίδια στιγμή ο κ. Τσίπρας σκυθρωπός, αυστηρός, ανυποχώρητος, απαγγέλλει διαγγέλματα, τελεσίγραφα προς τον κυρίαρχο λαό και παίρνει αποστάσεις από τον υπουργό Οικονομικών και την Πρόεδρο της Βουλής.
Οι πάντες πλέον συν ο μισός ΣΥΡΙΖΑ επαινούν τον «εθνικό ηγέτη» και προσπαθούν να μας πείσουν για την αναγκαιότητα της υλοποίησης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΟΥ. Όλοι μαζί (ΣΥΡΙΖΑ, τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες, αντιπολίτευση) έχουν βάλει σκοπό να κατασπαράξουν τον τέως υπουργό Οικονομικών και την Πρόεδρο της Βουλής. Οι εν λόγω προέβησαν βλέπετε στο έγκλημα α) να μην αθετήσουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους προς τους ψηφοφόρους τους, β) να μην καταφρονήσουν τη βούληση του κυρίαρχου λαού που εκφράσθηκε διά του δημοψηφίσματος, γ) να συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα δίκαια αυτού του λαού, ώστε να μην πληρώσει το υπέρογκο επαχθές και παράνομο χρέος, δ) δε λένε στους τυράννους «γενηθήτω το θέλημά σας». Έτσι όλοι μαζί προσπαθούν να κλείσουν φυλακή τον πρώην υπουργό Οικονομικών, διότι έπραξε το τερατώδες έγκλημα, τη στιγμή που οι «λευκοί καρχαρίες» προσπαθούσαν να κατασπαράξουν αυτόν και εμάς και ο Σόϊμπλε ανακοίνωνε grexit και πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση, αυτός ως υπουργός Οικονομικών τόλμησε να εγκληματίσει και να σκεφθεί τι άλλο μπορεί να πράξει, ώστε «να μη μας φάνε» εντελώς. Το σύστημα θέλει να δείξει ότι πρέπει οπωσδήποτε να αφεθείς στα «σαγόνια του καρχαρία» και να μη διανοηθείς να σκεφθείς πώς είναι δυνατόν να ξεφύγεις.
Αυτό που συντελείται σήμερα με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στον πρώην υπουργό Οικονομικών και την Πρόεδρο της Βουλής, δεν είναι απλώς ανήθικο, αλλά είναι άκρως ΠΡΟΣΤΥΧΟ. Άραγε πώς αισθάνεται ο «εθνικός ηγέτης» στηριζόμενος και επαινούμενος από αυτούς που ισχυριζόταν και δεσμευόταν ότι θα τους κλείσει φυλακή; Τώρα αυτός συντρώγει μαζί τους
και συνεργάζεται και αυτοί κάνουν λυσσαλέο αγώνα να κλείσουν φυλακή τον τέως υπουργό του Οικονομικών και τον πρώτο σε ψήφους βουλευτή της Βουλής, ο οποίος σύμφωνα με τον «εθνικό ηγέτη», είναι καλός οικονομολόγος αλλά δεν κάνει για πολιτικός. Ναι, κ. Τσίπρα, κι εμείς συμφωνούμε μαζί σας· για να είσαι καλός πολιτικός, πρέπει προεκλογικά να μπορείς να δεσμεύεσαι ότι το πρώτο που θα κάνεις είναι να καταργήσεις την πρώτη μέρα με ένα νόμο, με ένα άρθρο το μνημόνιο και όταν λαμβάνεις την εξουσία, να υπογράφεις με ένα νόμο, με ένα άρθρο το χειρότερο μέχρι τώρα μνημόνιο, αποκαλώντας το μάλιστα «εθνικό στόχο»· να δεσμεύεσαι ότι όταν θα εκλεγείς θα διώξεις τους τρεις εκπροσώπους των θεσμών και μετά την εκλογή σου να φέρνεις τέσσερις, να δεσμεύεσαι ότι θα καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ και μετά την εκλογή σου να τον διατηρείς για πολλά χρόνια, να δεσμεύεσαι ότι θα αποκαταστήσεις τη δημοκρατία και τη νομιμότητα στη Βουλή με την παύση της ψήφισης πράξεων νομοθετικού περιεχομένου κι όταν έρχεσαι στην εξουσία να φέρνεις στη Βουλή τη μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου πίσω από την άλλη και να μην προλαβαίνουν οι βουλευτές να κοιμηθούν, με αποτέλεσμα η Πρόεδρος της Βουλής που εσύ επέλεξες ως την καταλληλότερη, να καταγγέλλει πραξικόπημα και ο ΣΥΡΙΖΑ να επιλέγει να τη ρίξει βορά στα θηρία.
Πράγματι κ. Τσίπρα, ο τέως υπουργός Οικονομικών δεν έχει αυτό το χάρισμα του πολιτικού· αυτό το διαθέτετε εσείς και μάλιστα απ’ ό,τι φαίνεται στο μεγαλύτερο βαθμό από όλους τους προγενεστέρους σας.
Ενημερώνω ότι το παρόν άρθρο μου είναι συνέχεια των άρθρων μου με τίτλους: 1) ΟΙ ΕΞΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΥΠΕΡΙΣΧΥΟΥΝ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 2) TO ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ «ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΥ» και 3) EΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΑ «ΠΡΟ-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ»
Το παρόν άρθρο δε γράφεται για τη στήριξη των θέσεων κανενός, αλλά γράφεται από απλή αλληλεγγύη προς αυτούς που ρίχθηκαν να κατασπαραχθούν από τα θηρία, γιατί έκαναν το έγκλημα να μας υπερασπιστούν· απλώς δε συμφωνώ μ’ αυτή την προστυχιά. Ζητάμε συγγνώμη που δεν μπορούμε να επιδείξουμε την απάθεια του πρώτου πολίτη της χώρας μας, τον οποίο επέλεξε ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο κ. Τσίπρας.
Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ
«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα.
………… και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς………….
Τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι, …….
στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς». (Στίχοι Ν. Γκάτσου)
Βασιλίνος 