vasilinos.wordpress.com
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας φρόντισε μέσα σε διάστημα επτά μηνών να πάει πάλι βεβιασμένα σε εκλογές. Σ’ εκείνο που ουσιαστικά αποσκοπούσε, είναι να μην προλάβουν να βιώσουν οι πολίτες τις οδυνηρές συνέπειες της βραχυχρόνιας διακυβέρνησης του λαού από αυτόν. Μέσα σ’αυτούς τους επτά μήνες διακυβέρνησης ( πριν αρχίσουν να υφίστανται οι πολίτες τις συνέπειες, αλλά βλέποντας οι πολίτες μόνο τη «σκληρή διαπραγμάτευση»), ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να έχει απωλέσει 324.000 ψηφοφόρους από τον Ιανουάριο 2015.
Είναι γνωστά τα ποσοστά που έλαβαν σ΄αυτές τις εκλογές τα κόμματα και οι «έγκριτοι» δημοσιογράφοι χθες όλη τη νύχτα και σήμερα αναλύουν αυτά τα ποσοστά, στρέφοντας την προσοχή των πολιτών στο πόσοι μετακινήθηκαν από το ένα κόμμα στο άλλο κ.ο.κ. Το μόνο μεγάλο και ουσιαστικό μήνυμα αυτών των εκλογών, που οι πάντες αποφεύγουν όχι να αναλύσουν αλλά και απλώς να το συζητήσουν κι αρκούνται μόνο να το αναφέρουν ως στατιστικό στοιχείο, είναι το γεγονός ότι η ψήφος της πολιτικής διαμαρτυρίας των Ελλήνων πολιτών είναι η μόνη που συγκέντρωσε για πρώτη φορά τα συντριπτικά ποσοστά της αυτοδυναμίας! (Χωρίς μάλιστα προεκλογικά να διαφημίζεται με πανάκριβα σποτ και να προβάλλεται από τα ΜΜΕ και από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και παρά τις εκκλήσεις να μην απέχουν οι πολίτες).
Η αποχή, δηλ. η συνειδητή ψήφος πολιτικής διαμαρτυρίας που μεταφράζεται: «δεν σας εμπιστευόμαστε, φύγετε, δεν θέλουμε κανέναν από εσάς», είναι 43,40%. Τα λευκά και άκυρα 2,40%, ενώ η ψήφος διαμαρτυρίας στα πολύ μικρά κόμματα που δεν είχαν ελπίδα εισόδου στη Βουλή είναι 6,42%. Το σύνολο αυτών είναι 52,73% (επιπλέον οι πάντες κατανοούν ότι και το 7% της Χρυσής Αυγής και το 3,4% του Λεβέντη είναι ψήφοι διαμαρτυρίας. Τουλάχιστον από τα δεδομένα που προσωπικά έχω, αυτό συμπεραίνεται αβίαστα). Θα ήθελα να επισημάνω ότι τα τελευταία έτη η αποχή είναι το μόνο σταθερά ανερχόμενο «κόμμα» και αποδεικνύεται ότι κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός δεν μπορεί να το ανακόψει. Στις εκλογές του 2004 η αποχή ήταν 23,50%, στις εκλογές του 2007 ήταν 25,85% και στις εκλογές του 2009 η αποχή ανήλθε στο 29,05%. Στις εκλογές του Μαΐου 2012 η αποχή ανήλθε στο 34,88%, ενώ τον Ιούνιο του 2012 στις επαναληπτικές η αποχή ανήλθε στο 37,51%. Τον Ιανούαριο 2015 λόγω μιας εικονικής ελπίδας, η αποχή παρέμεινε στα ποσοστά 36,38%. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, η απώλεια της εικονικής ελπίδας ανέβασε την αποχή στο 43,40%. Αν συμπεριλάβουμε λευκά/άκυρα 2,4% και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, τότε η ψήφος της πολιτικής διαμαρτυρίας φθάνει το 52,73% (οι πληροφορίες αντλήθηκαν από ΑΠΕ-ΜΠΕ). Είναι απίστευτα τα ποσοστά αποχής που σημειώθηκαν σ’ αυτές τις εκλογές σε διάφορες εκλογικές περιφέρειες. Αναφέρω ενδεικτικά ότι στη Φλώρινα σημειώθηκε 70% αποχή, στην Κεφαλονιά 66,70%, στη Λακωνία 61,07%, στη Λέσβο 60,37%, στην Ευρυτανία 58,75%, στη Χίο 55,75%, στην Καστοριά 58%, στα Δωδεκάνησα 55%, στη Μεσσηνία 54%, στη Σάμο 57% κ.λ.π. Εδώ σε εμάς στη Χαλκιδική, η αποχή έφθασε 40%, τα λευκά 1,13% και τα άκυρα 1,22%.
Όμως η Δημοκρατία έχει εξαθλιωθεί σε τέτοιο βαθμό, που αν η αποχή στην Κεφαλονιά ή τη Φλώρινα γίνει 95%, τότε το 5% θα γίνει το νόμιμο εκλογικό σώμα και θα εκλέγει βουλευτή έναν που δεν τον θέλει το 95% του εκλογικού σώματος. Για όσους αντιτείνουν: «ας πήγαιναν να ψηφίσουν», τους συστήνουμε να διαβάσουν το άρθρο μας με τίτλο: «ΤΟ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΥ», για να δουν ότι ο υφιστάμενος εκλογικός νόμος έχει έτσι θεσπισθεί ώστε να αποκλείει την πολιτική διαμαρτυρία.
Είναι, λοιπόν, γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ψήφισε αποχή ως πολιτική διαμαρτυρία και συνολικά τα άλλα κόμματα έλαβαν το μειοψηφικό ποσοστό του 47% (πλήθος δε ψηφοφόρων προσήλθαν και αυτοί απογοητευμένοι να ψηφίσουν αναγκαστικά α) λόγω του ότι η ψήφος είναι υποχρεωτική βάσει του Συντάγματος, β) λόγω των αδιεξόδων που θέτει ο εκλογικός νόμος (καθότι με την αποχή, το λευκό και το άκυρο ο νόμος πριμοδοτεί πάλι αυτούς που η πλειοψηφία του λαού απορρίπτει), το δε κυβερνητικό σχήμα ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ– ΑΝ.ΕΛ θα συγκυβερνήσει τώρα με το μειοδοτικό εικονικό ποσοστό του 39,2%.
Στη χώρα, λοιπόν, όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία και έχει ορίσει να επικρατεί η γνώμη των πολλών, σήμερα αντιθέτως κυβερνά η μειοψηφία, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία δεν τους νομιμοποίησε. Αυτή η «Δημοκρατία» δε νοιάζεται τι θέλουν οι πολλοί, αφού έχει ορίσει να κυβερνά η μειοψηφία και την αποχή λόγω διαμαρτυρίας τη θεωρεί απλώς ένα στατιστικό στοιχείο!
Επισημαίνουμε ότι και τα ποσοστά που έλαβαν τα κόμματα είναι εικονικά και φαίνονται σ’αυτά τα επίπεδα, λόγω της μεγάλης αποχής. Για να γίνει κατανοητό, αναφέρω ένα απλό παράδειγμα από την εδώ Δημοτική Ενότητα της Παναγίας. Τον Ιανουάριο 2015 στη Δημοτική Ενότητα Παναγίας, όπου υπήρξε αποχή 23,42%, άκυρα 1,63% και λευκά 0,51%, η Ν.Δ. είχε λάβει 1141 ψήφους, ποσοστό 38,88% και ήρθε πρώτο κόμμα. Τώρα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, με αποχή 32,80%, άκυρα 0,94% και λευκά 1%, η Ν.Δ. με μόνο 57 ψήφους περισσότερους (δηλ. με 1198 ψήφους, όμως σε μικρότερο εκλογικό σώμα), έλαβε ποσοστό 44,32%. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έλαβε στο νομό Χαλκιδικής 23.458 ψήφους, ποσοστό 33,51%. Τώρα το Σεπτέμβριο 2015, λαμβάνοντας 4.302 ψήφους λιγότερες (δηλ. λαμβάνοντας συνολικά 19.156 ψήφους), τα ποσοστά του παρέμειναν ως δεύτερο κόμμα της Χαλκιδικής στο 32,99% και όλο αυτό διότι η αποχή στο νομό Χαλκιδικής ανήλθε σ’αυτές τις εκλογές στο 40%, τα άκυρα είναι 1,22% και τα λευκά 1,15%.
Τώρα είναι πλέον η ώρα να γνωρίσουν οι ψηφοφόροι όλα αυτά που αγνοούσαν και τα οποία οι πολιτικοί απέκρυβαν πριν τις εκλογές. Τώρα θα γνωρίσουν τα αληθινά προγράμματα του κυβερνητικού σχήματος και κυρίως τώρα θα κληθούν να υποστούν τις συνέπειες της επιλογής τους. Ο νικητής αυτών των εκλογών είναι αναμφισβήτητα η πολιτική διαμαρτυρία διά της αποχής.
Το ζητούμενο πλέον από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που εκφράζει τη πολιτική του διαμαρτυρία, είναι να δημιουργηθεί πλέον ένας σοβαρός πολιτικός φορέας από τίμιους και σώφρονες Έλληνες, που να μην έχει στις τάξεις του κανένα στέλεχος ή μέλος που να ανήκει -ή να ανήκε- στο παρελθόν στα υπάρχοντα κόμματα που εξέθρεψαν τη διαφθορά στην Ελλάδα (ει δυνατόν ούτε και συγγενικά τους πρόσωπα). Να χαρακτηρίζεται από δημοκρατικό πνεύμα, σεβασμό στο Σύνταγμα, σεβασμό σ’ Αυτόν που ομνύει ο Συνταγματικός νομοθέτης, και φυσικά σεβασμό στον εντολέα, τον κυρίαρχο Λαό. Μάλιστα ο σεβασμός στο Λαό απαιτεί την ποινικοποίηση της απάτης και του ψεύδους των πολιτικών, τη μόνιμη άρση της ασυλίας τους, την άρση του νόμου περί μη ευθύνης υπουργών, την κατάθεση του προγράμματος των κομμάτων προεκλογικά στον Άρειο Πάγο και δέσμευση τήρησής του, με ποινικές συνέπειες εάν δεν τηρείται, την κατοχύρωση της ελεύθερης έκφρασης των βουλευτών και απαγόρευση της κομματικής πειθαρχίας σε θέματα ψηφοφορίας στη Βουλή, την κατάργηση του εκλογικού νόμου με το μπόνους των 50 εδρών και τη νομοθέτηση επί αποχής και λευκού άνω του 50%, να μη σχηματίζεται κυβέρνηση από τη μειοψηφία του Λαού. Τα κακουργήματα που αφορούν το δημόσιο πλούτο, τη δημόσια κτήση, τη διαχείριση δημόσιων ταμείων κ.λ.π., να μην παραγράφονται για διάρκεια 50 ετών, όσες βουλευτικές περίοδοι κι αν περάσουν, και ο νόμος να ισχύει αναδρομικά και για όσους έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν. Όταν λ.χ. προκύψει κάποιο σημαντικό θέμα κατά την κυβερνητική τους θητεία (όπως π.χ. η ψήφιση ενός μνημονίου, μιας ευρωπαϊκής Συνθήκης κ.λ.π.), να μη νομιμοποιούνται να προβαίνουν στην εν λευκώ ψήφισή τους χωρίς εξουσιοδότηση από το Λαό, τον οποίο οφείλουν εγκαίρως και πλήρως να ενημερώνουν σε βάθος και διά δημοψηφίσματος να ζητούν την γνώμη του και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να γίνεται νόμος.
Φυσικά υπάρχει πλήθος θεμάτων που πρέπει να διευθετηθούν και δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν σ’ αυτό το άρθρο. Είναι όμως αναγκαίο να ανοίξει πλέον αυτός ο διάλογος, για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε. Υπάρχουν φυσικά πολλοί νομικοί που μπορούν να βοηθήσουν στο να επέλθει αυτή η αποκατάσταση. Εμείς, μη θέλοντας να αδιαφορούμε για τη δικαιολογημένη συνεχώς διογκούμενη πολιτική διαμαρτυρία των συμπατριωτών μας, δυο ταπεινές σκέψεις απλώς εκθέτουμε, αφού δεν αναλύουν το γεγονός αυτοί που όφειλαν να το κάνουν.
Από το 2000 και μετά, οι πολίτες διαχρονικά με την αποχή σε συνεχή ανοδική πορεία στέλνουν το πολιτικό τους μήνυμα, ένα μήνυμα που πολιτικοί, κόμματα και ΜΜΕ αγνοούν συστηματικά και αποσιωπούν. Ας μην το αποσιωπήσουμε κι εμείς, αλλά ας το αναδείξουμε.
Βασιλίνος 