vasilinos.wordpress.com
H ευαίσθητη καρδιά του Προέδρου της δημοτικής κοινότητας Μεγ. Παναγίας, παρότι διένυε την έκτη δεκαετία της ζωής του, δεν άντεξε το βάρος που είχε επωμισθεί από ειλικρινή αγάπη για τον τόπο μας. Όλα αυτά τα χρόνια η καρδιά του Γιώργου Κυργιαννού ήταν ραγισμένη, ματωμένη και υπερφορτωμένη. Επί 45 χρόνια δασεργάτης, μια ζωή μέσα στα δάση των Σκουριών, του Καρατζά, του Κακάβου, έμελλε να δει αυτά τα πανέμορφα δάση να καταστρέφονται, εξαιτίας μιας καταστροφικής εξόρυξης.
O Γιώργος εν ώρα εργασίας καθαρισμού ανανέωσης του δάσους
Ο Γιώργος, ήταν φιλήσυχος, τίμιος οικογενειάρχης και φτωχός, που έφθανε πολλές χρονιές με το ζόρι να εξοικονομεί τα προς το ζην για την οικογένειά του. Κάποια στιγμή μαζί με τον Δασικό Συνεταιρισμό τους προτάθηκε από τον «επενδυτή» να αναλάβουν την υλοτόμηση του υπό καταστροφή δάσους. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Γιώργος αρνήθηκε, παρότι στην οικονομική κρίση που βιώνουμε, με τις τιμές που τους πρότειναν, ο Γεώργιος με την οικογένειά του θα αποκόμιζε κέρδος μέχρι και 2.000 ευρώ την ημέρα. Μιλάμε, λοιπόν, για μία καρδιά που προαιρείτο να θυσιάζει το προσωπικό, οικογενειακό, οικονομικό συμφέρον του, από άδολη αγάπη για τον τόπο του.
Αυτός καθαρά ήταν ο λόγος που δέχθηκε από τις πιέσεις μας να αναλάβει τα καθήκοντα του Προέδρου της κοινότητας Μ. Παναγίας, και ταυτόχρονα η ευαίσθητη καρδιά του να αναλάβει όλο το βάρος ενός άνισου αγώνα. Αν και χωρισμένη η τοπική κοινωνία, ο Γιώργος με την χρυσή καρδιά του πέτυχε αφενός το χωριό να παραμείνει ήσυχο, αφ΄ετέρου θεσμικά να είναι κατά της καταστροφικής αυτής εξόρυξης. Το τι βάρος σήκωσε αυτή η καρδιά, δεν μπορεί να περιγραφεί, παρά μόνο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν άντεξε. Ίσως και πολλές άλλες καρδιές να φταίνε, διότι όταν βλέπουν μια ευαίσθητη καρδιά να μπαίνει ανιδιοτελώς μπροστά, αυτές κοιτούν να αποφύγουν να σηκώσουν το βάρος που τους αναλογεί, και έτσι όλο το βάρος πέφτει εξαιτίας μας στις ευαίσθητες καρδιές, όπως του αγαπημένου μας Προέδρου Γεωργίου Κυργιαννού, του Τάκη Κάλτσου, του Γεωργίου Καλύβα, του δασκάλου Βασιλείου Καρίνα που έφυγαν από κοντά μας, και τόσων άλλων που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει διπλά και τριπλά bypass, για να μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα.
Φυσικά αυτή η δική μας αποφυγή, έχει σαν οδυνηρή φυσική συνέπεια, μία-μία οι χρυσές καρδιές να μην αντέχουν το βάρος που αφήνουμε να σηκώσουν και να μας εγκαταλείπουν, αφήνοντας τεράστια αναπλήρωτα κενά, που μακάρι τελικά να μας κάνουν να φιλοτιμηθούμε να αναλάβουμε όλοι λίγο από το βάρος που μας αναλογεί.
O Πρόεδρος στο Ησυχαστήριό μας, μαγειρεύοντας για τα προσφυγόπουλα της Ειδομένης
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία για μια τοπική κοινωνία, από το να αναχωρούν εξ’αυτής οι χρυσές ευαίσθητες καρδιές που αναλαμβάνουν οικειοθελώς να σηκώνουν όλο το βάρος, θυσιάζοντας τον εαυτό τους. Η ξαφνική αναχώρηση του Προέδρου από αυτή την κοινωνία, έχει βάλει φρένο στη διάνοιά μου και δεν δύναμαι να γράψω περισσότερα. Αισθάνομαι μόνο την ανάγκη να τον ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά για το παράδειγμά του, την ντομπροσύνη του, τη λεβεντιά του, την αξιοπρέπεια, τη θυσία του για τον τόπο.
Ένα ταπεινό ευχαριστώ για τη θυσία σου, Πρόεδρε, Γιώργο. Μια ταπεινή συγγνώμη για το βάρος που αφήσαμε ως κοινωνία, να σηκώσει η χρυσή καρδιά σου και μια ταπεινή ευχή: ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Στην δε αγαπητή του οικογένεια ευχόμεθα καλή δύναμη και υπομονή, και τους ευχαριστούμε που και αυτοί ως οικογένεια, δέχθηκαν για το καλό της τοπικής κοινωνίας, τη θυσία του δικού τους ανθρώπου, και του συμπαραστάθηκαν μέχρι τέλους στον τίμιο αγώνα του.
O Γιώργος στην περιοχή «Οξάρες» Σκουριών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πρόεδρε, εύχομαι οι τίμιοι αγώνες σου και η θυσία σου για τον τόπο μας (όπως και τόσων άλλων), να ευδοκιμήσουν και ο Θεός τελικά να μην παραχωρήσει για τα πάθη μας να καταστραφεί ο πανέμορφος αυτός τόπος, που όλοι εσείς οι οποίοι ήδη θυσιασθήκατε, φροντίσατε παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες, να μας τον παραδώσετε ακέραιο, όπως τον παραλάβατε από τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας. Αιωνία σου η μνήμη.
Βασιλίνος 