«Σιγά “μην ησυχάσει” ο Τόλης!»

vasilinos.wordpress.com

O Aπόστολος κειτόταν άπνους και άψυχος, καθώς λίγη ώρα νωρίτερα είχε αναπαυθεί εν Κυρίω. Καθ’ ην στιγμή του έκανα το Tρισάγιο στο πατρικό του σπίτι, είχα την αίσθηση ότι εάν του επέτρεπε ο Θεός να επανέλθει για 10 δευτερόλεπτα στη ζωή, θα άπλωνε το χέρι του και θα έλεγε στους πενθούντες: «Τον τόπο μας σαν τα μάτια σας προσέξτε τον». Όπως ανέλυσα στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Απόστολος μέχρι την τελευταία του πνοή αρνήθηκε να κοιτάξει προς τον εαυτό του, κοιτούσε προς τον Κύριο που τον καλούσε πλέον κοντά Του (και ετοιμάσθηκε καταλλήλως για να Τον συναντήσει) και κοιτούσε σταθερά και προς εμάς τους συντοπίτες του και τον τόπο του.

Είναι σίγουρο ότι Τον συνάντησε τον Δημιουργό και Κύριο του περιβάλλοντος και κυριολεκτικά Τον «ζάλισε», διότι διαφορετικά λογικά δεν εξηγούνται όσα αμέσως μετά την κοίμησή του ακολουθούν. Σιγά μην ο Τόλης τώρα «ησυχάσει»!!

Η υψηλότερη δρυς του Κακάβου, ναι, έπεσε

Αγαπητοί μας φίλοι, αδελφοί και συντοπίτες μας, είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι πριν λίγα λεπτά εξεδήμησε προς Κύριον ο φίλος μας Απόστολος (Τόλης) Παπαγεωργίου, ο Πρόεδρος του ελληνικού «Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αριστοτέλη. Κάτω από έναν καταιγισμό συναισθημάτων που μας κατακλύζουν αυτή τη στιγμή και καθιστούν δύσκολη την εξεύρεση λόγων, μαζί με τη δυσάρεστη αυτή ανακοίνωση, αφιερώνουμε δύο ταπεινά λόγια στην αγάπη όλων σας, εις μνήμην του τεθνεώτος.

To έργο του Απόστολου Παπαγεωργίου (του γνωστού σε όλους μας «Τόλη»), οι αγώνες του για το κοινό καλό του τόπου μας –και όχι μόνο– είναι γνωστά εδώ και χρόνια όχι μόνον στα στενά όρια του δήμου μας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Η ιστορία έχει καταγράψει το έργο του, τις ενέργειές του, τους αγώνες του, τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε και διαχειρίστηκε με σύνεση, τις συνέπειες που υπέστη κατ’ αυτόν τον αγώνα, κυρίως όμως έχει καταγράψει το μοναδικό ήθος και την ανυποχώρητη λεβεντιά που τον διέκρινε ως άνθρωπο.

«Ο ΕΜΟΣ ΕΡΩΣ ΕΣΤΑΥΡΩΤΑΙ…»

vasilinos.wordpress.com

O Nόμος του Μωυσέως όριζε: «Εάν δε γένηται εν τινι αμαρτία κρίμα θανάτου και αποθάνη και κρεμάσητε αυτόν επί ξύλου,… ότι κεκατηραμένος υπό Θεού πας κρεμάμενος επί ξύλου…» (Δευτερονόμιο ΚΑ΄, 22).

Το ρωμαϊκό δίκαιο όριζε τους κακούργους να τους σταυρώνουν για παραδειγματισμό.

Οι αρχιερείς και το πρεσβυτέριο γνώριζαν πολύ καλά γιατί εκραύγαζαν και απαιτούσαν την Σταύρωση του Ιησού. Ο Ιησούς όμως, εμπράκτως απέδειξε ότι είναι ο Μόνος που για χάρη του έρωτός Του προς εμάς, μπορεί να αγιάζει ένα σύμβολο κατάρας, επονείδιστου θανάτου, σύμβολο κακουργηματικού χαρακτήρα, και να το μετατρέπει και καθιστά σε παγκόσμιο σύμβολο αγάπης και σωτηρίας· να κάνει δισεκατομμύρια κόσμο –καθημερινά ανά τους αιώνες– να κάνουν το σημείο του Σταυρού επί του σώματός τους, να κοσμούν τον λαιμό τους με τον σταυρό και να επικαλούνται την Χάρη αυτού του συμβόλου, προσευχόμενοι: «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου…».