vasilinos.wordpress.com
Εχθές Πρωτομαγιά, στο όμορφο χωριό Γομάτι οι ευλαβείς κάτοικοι τίμησαν για μια ακόμα χρονιά την μνήμη του τοπικού τους Αγίου Γεωργίου, κατοίκου Γοματίου, που λόγω αγάπης και οικειότητας αλλά και για λόγους διακρίσεως, τον επικαλούνται ως «παππού άη-Γιώργη». Φέτος είχαμε κι εμείς την τιμή και την ευτυχία εχθές να κάνουμε πρωτομαγιά στο Γομάτι και είναι γεγονός ότι αυτή η πρωτομαγιά θα μας μείνει αξέχαστη.
Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα που προσήλθαμε στο εξωκκλήσι του Άη Γιώργη. Εκεί βρίσκεται ο τάφος του και το εξωκκλήσι είναι κτισμένο σε μια ονειρεμένη περιοχή με ένα πανέμορφο βυζαντινό διπλοκάμαρο γεφύρι, το οποίο διατρέχουν καθάρια νερά, που το κελάρισμά τους στα βράχια, σε συνδυασμό με το κελάρισμα των αηδονιών, σε συνεπαίρνουν. Τον τόπο επισκιάζουν υπεραιωνόβια πλατάνια, που παρέχουν την πλούσια σκιά τους.
Όλη η περιοχή είναι καταπράσινη, γεμάτη από ανθισμένες κουτσουπιές, που δίνουν ανοιξιάτικες μωβοκόκκινες πινελιές στο τοπίο και αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε έναν επίγειο παράδεισο.
Μέσα σ’αυτό το παραμυθένιο φυσικό περιβάλλον οι ευλαβείς Γοματιανοί, αλλά και κάτοικοι Ιερισσού και Μ. Παναγίας, προσήλθαν από τις 8π.μ., για να παρακολουθήσουν την Ακολουθία και Θεία Λειτουργία, την οποία τελούσε με ευλάβεια και κατάνυξη ο ευλαβής εφημέριός τους π. Αναστάσιος ο Αγιορείτης.
Ο π. Αναστάσιος όλες αυτές τις δεκαετίες που υπηρετεί στο Γομάτι, έχει προσφέρει πολύ μεγάλο έργο και το κυριότερο έχει αγαπήσει το Γομάτι και το έχει καταστήσει δικό του χωριό και οι Γοματιανοί τον έχουν αγαπήσει και για την ανεπιτήδευτη αγιορείτικη απλότητά του και φυσικά για την πολύτιμη πνευματική προσφορά του.
Στη Θεία Λειτουργία διέκρινε κανείς μία τάξη, ησυχία και ευλάβεια, που όλα αυτά τα απορροφούσε η υπέροχη ψαλμωδία των ψαλτών, που πραγματικά ήταν από τις στιγμές εκείνες που ο νους εθέλγετο και έπαυε να ακούει τα αηδόνια που δίπλα, γύρω από το ρέμα και αυτά συμμετείχαν στη δοξολογία.
Περί τις 10π.μ. τελείωσε η Θεία Λειτουργία, τελέσθηκαν ο αγιασμός και η αρτοκλασία στο περιβάλλον του ναΐσκου. Ο π. Αναστάσης μίλησε για λίγα λεπτά, τονίζοντας -με αφορμή τον Άη Γιώργη- πόσο οικεία είναι η αγιότητα που συνεχώς μέχρι τις μέρες μας κατακτάται και βιώνεται, πράγμα που το αποδεικνύει και ο συντοπίτης άγιός τους και ο Αγιορείτης όσιος Γέρων Παΐσιος. Τελείωσε με μία ευχή ενός προσφάτως κοιμηθέντος αγιορείτη μοναχού, του π. Ιεροθέου: «Ο Θεός που ευδόκησε και μας χάρισε και αξίωσε αυτής της επιγείου ζωής, να μας αξιώσει και της άλλης, αυτής της αληθινής και αιωνίου, της οποίας ουκ έστι τέλος», και ολοκλήρωσε βροντοφωνάζοντας και υπενθυμίζοντας ότι ο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» και όλος ο κόσμος συνομολόγησε ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Εν συνεχεία όλοι μαζί σε μορφή αναστάσιμης αγιορείτικης λιτανείας, πήραμε το μονοπάτι για τη Σπηλιά όπου ασκήτευσε ο Άη-Γιώργης (ο παππούς), ο εκ Γοματίου.
Αισθάνομαι ανεπαρκής να περιγράψω αυτή την παραμυθένια ευλαβική λιτανεία και διαδρομή μέσα στο πλούσιο δάσος του Γοματίου. Η διαδρομή μέχρι την σπηλιά- ασκητήριο του Αγίου είναι περίπου ένα χιλιόμετρο. Ο τέως Δήμαρχος κ. Δημ. Δρούγκας, σε συνεργασία με τον ευλαβέστατο και αγαπητό δημοτικό σύμβουλο κ. Χριστόδουλο Γιουβαννάκη, είχαν φροντίσει να εντάξουν σε πρόγραμμα αυτή την περιπατητική διαδρομή και τη διαμόρφωσαν σε ένα πανέμορφο καλντερίμι, τοποθετώντας σε επικίνδυνα μέρη παραδοσιακά καστανίσια κάγκελα και ξύλινα γεφύρια για διάβαση εκ των ρεμάτων. (Οι κάτοικοι τις προηγούμενες ημέρες είχαν φροντίσει με τον κ. Χρ.Γιουβαννάκη να καθαρίσουν τα χόρτα από το μονοπάτι και να κάνουν ασφαλή τη διαδρομή).
Η πορεία μέσα στο βαθύσκιο δάσος με τις ανθισμένες κουτσουπιές δίπλα από το πανέμορφο υδατόρρεμα με τα πλούσια νερά, που το δυνατό κελάρισμά τους σε συνδυασμό με το κελάηδισμα των αηδονιών και τα μελωδικά ψαλσίματα των ψαλτών και οι εικόνες που εναλλάσσοντο, σε έκαναν με ευκολία να ξεχνάς κάθε μέριμνα και σκέψη της επίγειας αυτής ταραχώδους ζωής.
Φθάνοντας στο σπήλαιο του Αγίου, οι προσκυνητές προσκύνησαν, έγινε η δέηση και ακολούθησε η επιστροφή.
Στο μέσο της επιστροφής, συνεπαρμένος από τη Λιτανεία, πλησίασα τον π. Αναστάσιο και άρχισα να του εκφράζω τη χαρά μου που παρευρέθην σ’αυτή τη Λιτανεία και του μιλούσα με θαυμασμό για όλη αυτή την εκδήλωση. Πίσω μας ακολουθούσαν ψάλλοντας ευλαβείς Γοματιανές γυναίκες. Κάποια στιγμή πλησίασαν διακριτικά με σεβασμό και χαμόγελο και μου είπαν: «Εμείς παλαιότερα στη διαδρομή μόνο ψέλναμε, δεν συζητούσαμε». Τότε ο π. Αναστάσιος αυτομάτως σταμάτησε τον διάλογο μαζί μου και άρχισε να βροντοφωνεί το Χριστός Ανέστη, που αντιλαλούσε μέσα στην όμορφη ρεματιά με τις πανύψηλες βουνοπλαγιές (βρίσκοντας εύλογη αφορμή να βάλει τέλος στη μοναδική δική μου παραφωνία).
Επιστρέψαμε στο εξωκκλήσι, ο π. Αναστάσιος έκανε την απόλυση και κάθισαν όλοι να κερασθούν και στη συνέχεια να φάνε κάτω από τα υπεραιωνόβια πλατάνια (τα οποία κάποιοι προπάπποι μας είχαν φροντίσει να φυτέψουν, για να απολαμβάνουν τη σκιά τους οι μελλοντικοί απόγονοί τους και κάτοικοι της περιοχής).
Προσπαθήσαμε να φωτογραφίσουμε και να σας παραθέσουμε λίγα στιγμιότυπα για την πιστοποίηση των λόγων μας.
Αξίζει του χρόνου να κάνετε πρωτομαγιά στο Γομάτι. Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Βασιλίνος 